ส่วนสิ่งที่เป็นทั้งจุดเด่นและข้อสังเกตในเวลาเดียวกัน เห็นจะเป็นการออกแบบฉากแอ็กชันที่ผสมผสานมุกตลกขบขันออกมาได้ค่อนข้างลงตัว โดยเฉพาะพาร์ตตัวละครสามผู้เฒ่าอย่าง เซียนแปะ (จิ้ม ชวนชื่น), เซียนเล่า (นุ้ย เชิญยิ้ม) และ เซียนกวน (ธงธง มกจ๊ก) ที่เรียกได้ว่ารับ-ส่งมุกกันอย่างลื่นไหล จนส่งให้พวกเขาเป็นตัวละครแย่งซีนประจำเรื่อง แต่ขณะเดียวกันก็มีบางช่วงบางตอนที่ภาพยนตร์พยายามจะขยี้มุกตลกมากเกินไป จนทำให้มีช่วงที่ดูยืดเยื้อเกินจำเป็นไปสักหน่อย
โดยรวมแล้ว ไชน่าทาวน์ ชะช่า เป็นภาพยนตร์แอ็กชันคอเมดี้ที่มีองค์ประกอบที่น่าสนใจอยู่พอสมควร โดยเฉพาะการออกแบบฉากแอ็กชันเข้ากับความตลกขบขันที่ดูพอสนุก แต่ข้อสังเกตสำคัญเห็นจะเป็นการเล่าเรื่องที่ดูครึ่งๆ กลางๆ ไม่ได้ลงลึกกับประเด็นใดประเด็นหนึ่ง รวมถึงการพยายามขยี้มุกจนดูยืดเยื้อเกินไป จนทำให้ภาพรวมของเรื่องยังไม่กลมกล่อมมากนัก
คําสาปแช่งและความซวยจะยังคงอยู่ต่อไปหรือไม่?
อย่างไรก็ตาม แม้ว่า ไชน่าทาวน์ ชะช่า จะเนืองแน่นด้วยองค์ประกอบที่น่าสนใจ แต่บาดแผลสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อภาพรวมทั้งหมด เห็นจะเป็นการเล่าเรื่องที่ดูครึ่งๆ กลางๆ ไม่มุ่งเน้นไปในทางใดทางหนึ่งอย่างชัดเจน
การท่องเวลาเฮฮาไปกับโชคชะตาต้องคำสาป ที่พาแต่จะสร้างเรื่องวุ่น และความรักสุดอลหม่าน เมื่อความซวย ส่งส่วย จากต้นตระกูลสู่รุ่นลูก หมวยซ่า พร้อมสู้ย้อนเวลาล้างซวย เพื่อพลิกชะตาชีวิต “กี้” สาวนักศึกษาคณะประวัติศาสตร์ที่ชีวิตประสบพบกับความซวยมาตั้ งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลก ไม่ใช่แค่กี้เท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงพ่อแม่ของเธอด้วย เรียกได้ว่าพาซวยกันทั้งบ้าน!
เพียงแต่ว่าจังหวะและลีลาในการสร้างคอนเทนท์ในยุคนี้ค่อนข้างเปลี่ยนแปลงไปเร็ว สไตล์การทำหนังของลุงรงค์ไม่ได้แย่อะไร แต่ก็ยังไม่ใช่ผลงานที่ดีนัก เพราะลุงรงค์ก็เคยสร้างงานมาสเตอร์พีชของตัวเองเอาไว้ในระดับขึ้นหึ้งมาแล้ว ครั้งนี้อาจจะห่างหายทิ้งช่วงกับการนั่งเก้าอี้ผู้กำกับและผู้สร้างไปเสียนาน ก็หวังว่าถ้ามีเรื่องต่อไป ไชน่าทาวน์ชะช่า จังหวะการทำหนังของลุงรงค์น่าจะแจ่มขึ้น และเราก็เชียร์และอยากให้มีหนังที่ลุงรุงค์ทำออกอีกในภายภาคหน้า
ขณะที่ทีมนักแสดงสมทบคนอื่น ๆ ก็เป็นไปตามเนื้อผ้าของหนังตลกแนวนี้ เพราะแทบจะยกทีมตลกคาเฟ่คนสนิทของผู้กำกับมาทั้งแผง ไม่ว่าจะเป็น "นุ้ย เชิญยิ้ม", "จิ้ม ชวนชื่น" หรือ "ธงธง มกจ๊ก" แท็กทีมกันมาสร้างสีสันและยิงมุก ทั้งที่ตลกและไม่ตลกปะปนกันไป พร้อมทั้งเล่านักแสดงรับเชิญที่มาเพียงแค่มีซีนความสนุก แบบเซอร์วิสแฟนหนังได้พึงพอใจตลอดทั้งเรื่อง
แต่กลายเป็นว่าสปอตไลต์ไปจับจ้องอยู่ที่ "มาร์ช จุฑาวุฒิ" แทน นับว่าเป็นอีกคนที่ค่อยข้างรับบทหนักและเป็นตัวละครเดินเรื่องที่สำคัญ การที่ต้องมารับบทชายในร่างหญิง แม้ว่าจะไม่ใช่อะไรที่แปลกใหม่ แต่เขาก็ถ่ายทอดออกมาได้ในลักษณะเคอะเขินเป็นธรรมชาติอย่างน่าเอ็นดู ถือว่าเขาเป็นคาแรกเตอร์ที่มาช่วยแบกหนังเอาไว้อย่างหนักอึ้ง เป็นได้ทั้งมือขวาและยังมีเคมีความจิ้นที่เข้ากับนักแสดงชายด้วยกันเองได้สุดจึ้ง
การสร้างแบรนด์ฟุตบอลผ่านทีมชาติออสเตรียของ ราล์ฟ รังนิก
ระหว่างรอหนังก็มาฟังเพลงประกอบภาพยนต์ไชน่าทาวน์ ชะช่าไปก่อน เพลง น้ำตา ของ ปรีชา ปัดภัย กับ กระต่าย พรรณนิภา ร้องเอาไว้ได้อย่างบาดลึกไปในหัวใจ และการแสดงของบักเซียงที่ร้องไห้ซะแทบตาย กับผีใบข้าวที่ออกมาเต้นเฉย เหมือนจะฮา แต่ไปทางหลอนมากกว่า หวังว่าหนังไชน่าทาวน์ ชะช่าถ่ายทำได้อย่างราบรื่นออกผลงานมาได้อย่างไวรอติดตามชมอยู่แน่นอนครับ
หนังสนุกดูแลชวนอมอยิ้ม และยังมี “อีสานซอมบี้”
มิ้นท์-รัญชน์รวี เอื้อกูลวราวัตร รับบท กี้
อ่านข่าวต่อ : “มิ้นท์ รัญชน์รวี” ฮอตต่อไม่รอแล้วนะประกบคู่ “อาเล็ก ธีรเดช”
ศัชฑาเทพ เอี่ยมศิริ (ธงธง มกจ๊ก) รับบท เซียนกวน